دانشنامه بازی های ويدئويی

استراتژی همزمان مانیکر (RTS) که معمولاً فقط برای برخی بازی های استراتژی رایانه ای اعمال می شود، بيان مي كند که عمليات در بازی ادامه دار است و بازیکنان باید تصمیمات و اقدامات خود را در پس تغييرات مداوم وضعيت بازي بگیرند، گیم پلی استراتژی همزمان رايانه اي با به دست آوردن منابع، ایجاد پایگاه ها، تحقیق در مورد فن آوری ها و تولید واحدها مشخص می شود. تعداد بسیار کمی از بازی های استراتژی همزمان غیررایانه اي وجود دارند.
برخی از بازیکنان بر سر اهمیت استراتژی در بازی های استراتژی بی درنگ اختلاف دارند، زیرا مهارت و زبردستی اغلب به عنوان عامل تعیین کننده در این سبک بازی دیده می شود. به گفته تروی دانیوی، “یک بازیکن صدها واحد، ده ها ساختمان و بسیاری رويدادهاي مختلف را کنترل می کند که همه به طور همزمان اتفاق می افتد. فقط یک بازیکن وجود دارد و او فقط می تواند در آن واحد به یک چیز توجه کند. بازیکنان خبره می توانند به سرعت به وظایف مختلف در بازي سر بزنند، در حالی که گیمرهای گاه به گاه مشکلات بیشتری در این مورد دارند.” ارنست آدامز تا آنجا پیش می رود که گیم پلی همزمان با استراتژی تداخل می کند. “تفکر استراتژیک، حداقل در صحنه گیم پلی، خود را به خوبی به کنش های بي درنگ نمی رساند”.
بازیکنان استراتژی زيادي معتقدند که بسیاری از بازی های RTS واقعاً باید به عنوان بازی های “تاکتیکی هم زمان (RTT)” برچسب گذاری شوند، زیرا بازی کاملاً حول تاکتیک ها می چرخد، در حالی که استراتژی کمی دارد یا حتی اصلاً درگیر آن نیست. به ویژه بازی های آنلاین انبوه چند نفره (MMOG یا MMO) در اجرای استراتژی مشکل داشته اند، زیرا داشتن استراتژی به معنای سازوکاری برای “برنده شدن” است. بازی های MMO، به دلیل ماهیتشان، معمولاً به گونه ای طراحی می شوند که پایان ناپذیری دارند. با این وجود، برخی از بازی ها تلاش می کنند تا اصطلاحاً کد استراتژی هم زمان واقعي MMOG را “کرک کنند”. یک روش براي انجام اين كار، ایجاد قدرت دفاعی بیشتر نسبت به سلاح ها است، در نتیجه سرعت جنگ را به میزان قابل توجهی کاهش می دهد و این امکان را برای بازیکنان فراهم می کند تا با دقت بیشتری اقدامات خود را هنگام یک درگیری بررسی کنند. به شرطی که بازیکنان واقعاً بتوانند بر توانایی واحدهای خود تأثیر بگذارند، واحدهای قابل برنامه ریزی روش دیگری برای افزودن عناصر استراتژیک است. این صنعت به دنبال معرفی نامزدهای جدیدی است که شایسته شناخته شدن به “استراتژی فکر” به جای “استراتژی مهارت” باشند.